A może bajka ?

BAJKA UCZY, BAWI, LECZY

            Dziecko w wieku przedszkolnym staje się wrażliwe na sztukę w różnych jej formach. Ciekawość świat i świadomość własnej odrębności wprowadza je w specyficzny i niełatwy krąg problemów społeczno-ludzkich. Poszukuje intensywnie sytuacji i przeżyć umożliwiających mu osiągnięcie poczucia własnej tożsamości w chaosie zmiennych doznań i doświadczeń. Najważniejszy jest w tej dziedzinie wpływ rodziców i innych osób opiekujących się dzieckiem, a następnie dziedzictwa kultury, jeśli jest ono przekazywane we właściwy sposób. Młodszemu dziecku przekazują je najlepiej utwory literackie. Zwłaszcza bajka, która:

  • dostarcza dziecku wzorów skrótowego, symbolicznego i syntetycznego ujmowania rozległych obszarów doświadczenia
  • ukazuje fantastyczny świat, w którym postacie bohaterów i ich losy mają charakter symboli i nie liczą się z prawami rządzącymi w świecie realnym
  • nie przeszkadza rozwojowi realnej wiedzy dziecka o świecie, przeciwnie, przez kontrast pozwala lepiej rozumieć świat rzeczywisty i porządkować zdobyte w nim doświadczenie
  • nie tylko pobudza wyobraźnię i fantazję, lecz kształci i ćwiczy mechanizmy wyobrażeniowe
  • rozszerza zakres doświadczeń dziecka. z bajki dziecko może się dowiedzieć bardzo wielu rzeczy, zdobyć pewne wiadomości z życia codziennego, czy też historyczne lub przyrodnicze
  • rozwija możliwości poznawcze dziecka: myślenie intuicyjne, zdolność ujmowania ludzkich problemów i zjawisk rzeczywistości bez konieczności ich pełnego werbalizowania i żmudnej analizy
  • odgrywa rolę schematu porządkującego, jest źródłem przeżyć integrujących i kompensujących braki doświadczeń życia realnego

Fantastyka bajkowa pozwala dziecku chronić niedojrzałe struktury osobowościowe i gromadzić siły do opanowywania złożonych problemów życia realnego i świata własnych przeżyć wewnętrznych.

Form przekazu bajek jest wiele. Szczególnie bogatą gamę oferują nam mechaniczne środki przekazu. Mamy do swojej dyspozycji taśmy magnetofonowe, płyty, przeźrocza, nagrania kasetowe, filmy, radio czy telewizję.

Przekaz techniczny nigdy nie może zastąpić słowa nauczycielki, która pięknie opowiada, a dzieci nie tylko słuchają, lecz i widzą, bo teraz pani jest przerażona, zmartwiona, a teraz uradowana, gdy wszystko dobrze się skończyło. Dzieci mają bezpośredni kontakt z nauczycielką, przeżywają te stany uczuciowe razem z nią. Aby taki efekt uzyskać, trzeba bardzo dobrze znać bajkę i koniecznie opowiadać – od wieków je opowiadano – bo już przeczytać ją to nie to samo.

            Pięknie opowiadanych bajek dzieci mogą słuchać wielokrotnie, nawet tych, które dobrze znają, zawsze przeżywają je bardzo mocno.

            Dzieci bardzo lubią bajki i zawsze chętnie ich słuchają, zwłaszcza jeśli ktoś pięknie je opowiada.

Opracowała Małgorzata Błaszczyk  (logopeda)

Bibliografia:

Bot J. „Wychowanie w przedszkolu”, 2008

Chmielewska E. „Zabawy logopedyczne i nie tylko”, Kielce 1995

„Edukacja w przedszkolu”, grudzień 2000

Molicka M. „Bajki terapeutyczne”, Poznań 2003Udostępnij